در حالی که از واقعه هیجده تیر (18 تا 23 تیرماه 1378) حمله نیروهای نظامی و انتظامی و لباس شخصی‌ها رژیم سرکوبگر به "کوی دانشگاه تهران" و ضرب و شتم نمودن و کشتن دانشجویان از جمله عزت‌الله ابراهیم نژاد و فرشته علیزاده و ... و زخمی شدن و دستگیری دهها دانشجو دیگر، نزدیک به 2 سال گذشته بود، در استان سیستان و بلوچستان برای اولین بار بعد از استقرار نظام جمهوری اسلامی، رژیم اجازه داد گروهی از دانشجویان و جوانان مستعد با حمایت و یاری و همفکری زنده یاد "یعقوب مهرنهاد" و با دریافت مجوز قانونی از مراجع مربوطه جمهوری اسلامی، به تاسیس یک انجمن مدنی- دانشجویی "انجمن جوانان صدای عدالت" دست بزنند.
اکنون از آنروز
تا امروز، حداکثر بیست و حداقل سیزده سال میگذرد.
آنان از مجرای آن انجمن مدنی- فرهنگی، سعی و
تلاش و فعالیت نمودند تا آن "نگاه و دیدگاه تبعیض آمیز و حقارت آور
"سیستماتیک"ی، که جمهوری اسلامی بر مردم استان روا کرده بود را، بر حسب استعداد و درکی که داشتند {تشخیص} داده بودند و طبق
مقررات جمهوری اسلامی با ترتیب دادن و راه اندازی نشست و جلسه های "جوانان
پرسشگر و مسئولان پاسخگو" و دیدارهای مدنی، فرهنگی، حقوق بشری با مسئولین
اجرایی و فرهنگی و ... آنها را به "چالش پاسخگویی" می کشاندند و برای
مردم شفاف سازی می کردند.
اما بسی جای تأسف بوده و هست که آنزمان، طی 7
سال وجود "انجمن جوانان صدای عدالت" فعالیت های اعضای "شاخص" این انجمن که بجای
- رابطه گری- به "ضابطه گری، فاش گری، پرسشگری، مطالبه گری و بجای عارضه
پرستی (خود را در برابر "اقدامات تبعیض آمیز مسئولان اجرایی، سیاسی و
اقتصادی، فرهنگی و امنیتی نالایق استان" به کری، کوری و گُنگی زدن و سکوت
کردن) به رواج دادن گفتمان "پرسش گری، پاسخ گری و شفاف سازی" می
پرداختند، به مذاق، مزاج و پسند مسئولان فاسد و نالایق اجرایی استان و کشور خوش
نیامدند.
مسئولان به جای پاسخگویی و شفاف سازی نکات و
مواردی که از سوی انجمن جوانان عدالت {مطرح} می شد، به انکار وجود مشکلات می
پرداختند و با هجمه های متفاوت و متعدد علیه- مدیران و فعالان انجمن- به اقدامات
عوام فریب روی، اتهامات واهی و پاپوش سازی های سیاسی –امنیتی روی می آوردند تا اینکه در انتها، با همکاری
سازمانهای امنیتی و قضایی و پلیسی و اجرایی رژیم، موجبات اعدام یعقوب و چند تن از
همفکران مدنی و سیاسی اش را، ناجوانمردانه رقم زدند.
اما اکنون، آن "نگاه تبعیض آمیز و
حقارت آور "سیستماتیک"ی را، که یعقوب و دوستانش - وجود خارجی - آنرا
تشخیص داد ه بودند و علیه اش فریاد می زدند، را از زبان نمایندگان استان میتوان
شنید، در این باره میتوان به جلسه وزیر بهداشت سعید نمکی با نماینده شهر زاهدان،
فداحسن مالکی اشاره نمود، که در آن وی (نماینده زاهدان) به تحقیر و تبعیضی که در
دوران بیماری کوید 19 کرونا از سوی وزارت بهداشت و درمان متوجه مردم استان است،
سخن می گوید.
یعقوب
دانشجوی رشته علوم سیاسی در دانشگاه تهران، وبلاگنویس، روزنامه نگار و مدیر "روزنامه مردم سالاری" متعلق به طیف اصلاح طلبان رژیم در
بلوچستان، فعال مدنی، فعال حقوق بشر، مدافع حقوق زنان و کودکان، فعال فرهنگی و
فعال سیاسی- دانشجویی بود.
یعقوب برای بار اول در فروردین ماه
1386 در اولین دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد دستگیر شد
و بعد از چند روز بازداشت، آزاد گردید.
یک ماه بعد در اردیبهشت ماه همان سال دوباره به همراه تعدادی از
اعضای شورای مرکزی انجمن دستگیر، سرانجام بعد از یک سال و اندی تحمل زندان و شکنجه، با تائید
دیوان عالی کشور و بدون - حق داشتن وکیل مدافع-، وی به همراه همرزمش زنده یاد
عبدالناصر طاهری صدر،غیرمنتظره در روز چهاردهم مردادماه 1387 برابر با چهارم آگوست
2008 در زندان زاهدان اعدام شدند.
او اولین وبلاگ نویس بود، که در جهان و توسط جمهوری اسلامی ایران اعدام شد.
روح وی و همراهان اعدام شده اش شاد و یادشان گرامی و راهشان بیش از پیش پر رهروتر باد.
ح د سدیچ
4 آگوست 2021 برابر با چهارشنبه 13 مرادماه 1400 هجری شمسی
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2012_08_03_archive.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2014/08/blog-post_4.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2014/08/der-sechste-jahrestag-andenken-von.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2015/08/blog-post.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2016/08/
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2017/08/
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2018/08/blog-post.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2019/08/blog-post.html
https://makoranbelutschistan.blogspot.com/2020/08/
