دفاع از "هویت ملّی و سرزمین مادری"
با بکارگیری اهرم "مبارزه مسلحانه چریکی خشونت آمیز" علیه سیاستهای دولت
ها و رژیم های مستبد و بیدادگر، همچنین جنگ و مقابله بر علیه نیروهای بیگانه
اشغالگر، پدیده ای نیست که فقط در بلوچستان رُخ دهد و یا مخّتص به بلوچها
باشد.
در طی سی و هشت سال دوران حاکمیت نظام فرقه گرای
دینی ایران، صدها جوان فرزانه از میان ملّت بلوچ، به هدف خنثی نمودن بیدادگریهای
نظام جمهوری اسلامی در خطه بلوچستان، به شیوه های مختلف و اغلب با اعتقاد بر تّز و
تئوری "مبارزه مسلحانه" به مقابله برخاسته اند و راههای پر خطر و گاه
ارزشمندی را پیمودند.
اما در اوایل دهه هشتاد هجری شمسی (در دوران
دولتهای رئیس جمهور سابق آخوند محمد خاتمی) و در بحبوبه هر چه بیشر آشکار شدن
نزاعهای داخلی بین "خودی های" نظام (اصلاح طلبان و تندروها و
اصولگرایان) بر مردم ایران، گروهی از جوانان روشنفکر و تحصیلکرده، آگاه به مسائل و
چالش های سیاسی و مذهبی، که نظام بر مردم بلوچ تحمیل کرده است، دست به "ابتکاری
تازه" زدند.
این جوانان در سال 1381 شمسی با اعتقاد به "فعالیت
مسالمت آمیز و بدون خشونت" در چارچوب قانون اساسی نظام، با دریافت مجوز
قانونی از دولت جمهوری اسلامی، یک نهاد دانشجویی، اجتماعی و فرهنگی- سیاسی به نام
"انجمن جوانان صدای عدالت" به دبیرکلی یعقوب مهرنهاد، در استان سیستان و
بلوچستان تأسیس نمودند.
در ابتدا کارگزاران عالی رتبه اما "منافق
صفت" آنروز جمهوری اسلامی مستقر در بلوچستان، از تأسیس چنین انجمنی، که بر
یاپه اعتقاد به ایده و تفکر "فعالیت بدون خشونت و مسالمت آمیز" شکل
گرفته بود، استقبال نمودند.
یعقوب مهرنهاد و همفکرانش فعالیت های خود را در
مسیر روشنگری نمودن جنبه های "حقوق شهروندی" برای عامه مردم بلوچ و
تثبیت دادن نظریه و ایده "گفتمان و فعالیت بدون خشونت" به پیش می بردند،
آنها از هر گونه خشونت و فعالیتهای غیرمسالمت آمیز دوری می جستند.
با گذر زمان و اما به سرعت، قشر جوان و تحصیل
کرده رغبت یافته به خدمت برای جامعه، گفتمان پیام "فعالیت مسالمت آمیز و بدون
خشونت" ی گروه "انجمن جوانان صدای عدالت" را، که در قامت مسالمت
جویانه "جاویدان یاد" یعقوب مهرنهاد و دیگر اعضای شورای مرکزی این انجمن
تداعی می شد، را دریافتند.
زنده یاد یعقوب در کنار تحصیل در رشته علوم
سیاسی دانشگاه تهران و عهده دار بودن دبیرکلی انجمن جوانان صدای عدالت، به کار و
فعالیت روزنامه نگاری و وبلاگ نویسی مشغول بود، او مدیریت "روزنامه مردم سالاری"
متعلق به طیف به اصطلاح اصلاح طلبان حکومت را در بلوچستان نیز بعهده داشت.
یعقوب معتقد بود که تنها راه ایجاد و حفظ امنیت
در اقلیم بلوچستان، اجرای عدالت به صورت واقعی و عملی، با گذر از مسیر تلاش به هدف
رفع فقر و محرومیت و از بین بردن بیسوادی، ممکن خواهد بود.
بر اساس شواهد و شنیده های تقریبأ موثق،
کارگزاران "نظام استبدادی آخوندهای گروگانگیر" در کنار دستگیری یعقوب
مهرنهاد و برادر کوچکترش ابراهیم مهرنهاد که در آنزمان شانزده سال سن بیش نداشت،
حدود بیست تن دیگر از اعضای فعال "شورای مرکزی" این نهاد مسالمت آمیز-
مدنی را به اتهام کذب، عضویت و همکاری با گروه جندالله، دستگیر کرده اند.
همه دستگیر شدگان در زمانهای مختلف، بدون داشتن
وکیل مدافع و حق دفاع از خویش محاکمه شدند، بسیاری از آنان به مجازاتهای سنگین حبس
درازمدت، از جمله یعقوب در کنار همرزمش عبدالناصر طاهری صدر در چهارم دی ماه 1386 در
دادگاه زاهدان به اعدام محکوم گردیدند.
یعقوب برای اولین بار در فروردین 1386 دستگیر شد
و بعد از چند روز بازداشت آزاد گردید اما وی کمتر از یک ماه بعد در اردیبهشت ماه مجددأ
به دلیل برگزاری یک نشست تحت عنوان "جوانان پرسشگر و مسئولین پاسخگو" که
تنی چند از مقامات و کارگزاران رده بالای رژیم در آن گردهمایی حضور داشتند، دستگیر
شد.
سرانجام بعد از یک سال و نیم تحمل شکنجه،
جاویدان یاد یعقوب مهرنهاد به همراه همرزمش زنده یاد عبدالناصر طاهری صدر، در روز
چهاردهم مردادماه 1387 برابر با چهارم اُوت 2008 در زندان زاهدان، اعدام شدند.
اگر چه فعالیتهای مسالمت آمیز و مدنی این جوانان
نخبه و فرهیخته در اقلیمءِ پر مصائب و توسط حکومت به عمد محروم نگهداشته شده
بلبوچستان، به قیمت پر پر شدن زندگی و جان آنان تمام شد، اما راهی که آنها پیمودند
و در آن میان یعقوب مهرنهاد "طلیعه دار" این حرکت گشت، اکنون بیشتر از
گذشته، جهت نابودی افکار تاریک اندیشانه و باطل نظام آخوندی، در جامعه بلوچستان
تابش نورش پرفروغ تر می درخشد.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
چهارم ماه اُوت 2016
Video Clip
آخرین سخنرانی شهید یعقوب مهرنهاد, اولین شهید وبلاگ نویس جهان.
| بدون شرح ! |
