Samstag, 23. Februar 2019

NACH STEINMEIERS TELEGRAMM AN DIE MULLAHS DAS hätten Sie schreiben sollen, Herr Bundespräsident! / REAKTIONEN AUF STEINMEIERS GRUSS AN DIE MULLAHS „40 Jahre Terror-Sponsoring sind kein Grund zum Feiern“ /کنایه روزنامه بیلد به رئیس جمهوری آلمان در باره تبریک او برای سالگرد انقلاب


Gratulation an ein Regime, dass seit dem 11. Februar 1979 für ein System steht, in dem Frauen, Minderheiten und politisch Andersdenkende brutal verfolgt werden, das den Nahen Osten mit seinen Milizen überzieht und Israel mit Vernichtung droht?
Die „herzlichen Glückwünsche“ von Bundespräsident Frank-Walter Steinmeier (63) zum 40. Jahrestag des islamistischen Mullah-Regimes im Iran (BILD berichtete exklusiv) sorgten weltweit für Irritation und Kritik.
BILD hat ein Telegramm formuliert, das besser zu diesem Jahrestag gepasst hätte. Diesen Brief hätten Sie schreiben sollen, Herr Bundespräsident!

Von BILD: An Hassan Rouhani, Präsident der Islamischen Republik Iran

Zum Nationalfeiertag der Islamischen Republik Iran übermitteln wir Ihnen – auch im Namen unserer Leser – KEINE herzlichen Glückwünsche.
Wir wünschen Ihnen stattdessen, dass Sie bald einen freien Iran erleben müssen, in dem Menschen demokratische Wahlen abhalten.
Dass Sie mitansehen müssen, wie schwule Pärchen händchenhaltend durch Teheran flanieren.
Dass der Evin-Folterknast, in dem jetzt politische Gefangene und internationale Geiseln eingesperrt sind, zu einer Gedenkstätte wird, in der man über die Gräuel Ihres Unrechtsregimes lernt.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Frank-Walter Steinmeier ist als Bundespräsident Deutschlands erster Bürger, als Staatsoberhaupt repräsentiert er die Bundesrepublik. Umso schockierender seine Grußbotschaft zum 40. Jahrestag der „Islamischen Revolution“ an den Iran: Steinmeier gratulierte den Mullahs herzlich, „auch im Namen meiner Landsleute“.

Das Telegramm erreichte ein Regime, das in den letzten 40 Jahren einen islamistischen Terror-Staat errichtet hat. Ein Land, in dem Frauen, Minderheiten und politisch Andersdenkende brutal verfolgt werden, in dem Massenhinrichtungen und Folter zur Staatsräson gehören.

---------------------------------------------------------------------------------------------------
- بیلد پس از چندین آرزو برای سران جمهوری اسلامی چنین می‌نویسد: آرزو می‌کنیم شماها همزمان با تحقق این آرزوها، توسط یک قاضی زن بی‌حجاب به اتهام جنایاتی که کرده‌اید محاکمه شوید.
پیام تبریک فرانک والتر اشتاین‌مایر رئیس جمهوری آلمان به مناسبت چهلمین سالگرد انقلاب به دولت جمهوری اسلامی با انتقادات بسیاری در این کشور روبرو شده است. به ویژه آنکه رئیس جمهوری آلمان (از حزب سوسیال دمکرات) این تلگرام تبریک را با عبارت «همچنین به نام هموطنانم» مزین کرده است! دفتر ریاست جمهوری آلمان پس از انتقادات گسترده در این‌باره توضیح داد که این تلگرام در چارچوب عرف دیپلماتیک صورت گرفته و ارسال چنین تبریکاتی یک رفتار عادیست و جزو کارهای روزانه‌ی ریاست جمهوری به شمار می‌رود. در توضیح دفتر ریاست جمهوری آلمان آمده که فقط دولت‌هایی مانند سوریه و کره شمالی و سودان چنین تبریکاتی دریافت نمی‌کنند.
اما روزنامه بیلد که در دو روز اخیر چندین مقاله و گزارش انتقادی در این زمینه منتشر کرده کوتاه نمی‌آید و در یکی از تازه‌ترین مطالب خود با کنایه می‌پرسد:‌ پیام تبریک به رژیمی که از ۱۱ فوریه ۱۹۷۹ تا به امروز زنان و اقلیت‌ها و دگراندیشان سیاسی و عقیدتی را بطرزی خشن تحت پیگیرد قرار داده، و با گروه‌های شبه‌نظامی‌اش در خاورمیانه جولان می‌دهد و اسرائیل را تهدید به نابودی می‌کند؟
بیلد ادامه می‌دهد، «تبریکات صمیمانه» از سوی پرزیدنت فرانک والتر اشتاین‌مایر به مناسبت چهلمین سالگرد رژیم ملایان در ایران در جهان با حیرت و انتقاد روبرو شده است. به همین دلیل بیلد متن تلگرامی را تنظیم کرده است که خیلی بیشتر با این سالگرد همخوانی دارد.

روزنامه بیلد در تلگرام خود به جمهوری اسلامی چنین می‌نویسد:
از بیلد به حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران
به اطلاع می‌رساند که در سالگرد انقلاب اسلامی در ایران- همچنین به نام خوانندگانمان- هیچ تبریکات صمیمانه‌ای برای شما آرزو نمی‌کنیم.
در عوض آرزو می‌کنیم که شما به زودی مجبور به تحمل یک ایران آزاد شوید که در آن انسان‌ها بتوانند انتخابات دمکراتیک برگزار کنند.
آرزو می‌کنیم که شما شاهد زوج‌های همجنسگرایی باشید که دست در دست هم در خیابان‌های تهران قدم می‌زنند.
آرزو می‌کنیم شکنجه‌گاه اوین که هم‌اکنون زندانیان سیاسی و گروگان‌های بین‌المللی در آن حبس شده‌اند، به بنای یادبود تبدیل شود که در آن آثار وحشتناک رژیم غیرعادلانه‌ی شما به نمایش درآید.
آرزو می‌کنیم که سلمان رشدی در دانشگاه‌های شما درباره ادبیات سخنرانی کند.
آرزو می‌کنیم که زنان و مردان آزادانه در کافه‌های خیابانی بنشینند و به سلامتی اینکه شما دیگر نمی‌توانید به آنها امر و نهی کنید، شراب شیراز بنوشند.
آرزو می‌کنیم کسانی که سگ دارند بتوانند آزادانه و بدون مزاحمت شما، که حتی این را هم بر آنها ممنوع کرده‌اید، حیوانات دوست‌داشتنی خود را در کوچه‌ و خیابان بگردانند.
آرزو می‌کنیم در ورزشگاه آزادی زنان ایران و تیم ملی شادی و هلهله کنند و خبرنگاران درباره مسابقات گزارش بدهند.
آرزو می‌کنیم جهانگردان ایرانی با خط مستقیم تهران- تل‌آویو به اسرائیل سفر کرده و در دریای مدیترانه شنا کنند و به زیارت مسجد الاقصی در اورشلیم بروند؛ و جهانگردان اسرائیلی در سواحل دریاچه کاسپین زیر آفتاب دراز بکشند و در کنیسه‌های قدیمی تهران و اصفهان نماز و دعا بخوانند.
آرزو می‌کنیم شماها همزمان با تحقق این آرزوها، توسط یک قاضی زن بی‌حجاب به اتهام جنایاتی که کرده‌اید محاکمه شوید. در همان دادگاهی که ریحانه جباری را فرا خواندید. زن جوانی که توسط دستگاه قضایی قاتل شما به جرم دفاع از خود در برابر تجاوز به اعدام محکوم شد.









Donnerstag, 21. Februar 2019

Iran: 40 Jahre Schande '- OpEd / Von Reza Shafiee



Amnesty International schlug in seinen letzten beiden Berichten „Year of Shame“ und „Iran: blutgetränkte Geheimnisse“ den Iran wegen seiner Menschenrechtsverletzung nieder. Indem der Menschenrechtswächter 2018 ein "Jahr der Schande" für den Iran nannte, fasste er 40 Jahre der brutalsten Menschenrechtsbehandlung eines Volkes durch seine nicht gewählte Regierung zusammen.
Das iranische Regime wurde während seines gesamten Lebens von Menschenrechtsverteidigern einer eingehenden Prüfung unterzogen, aber es gab keine Anzeichen für eine Verbesserung. In der Tat war jedes Jahr dunkler als das letzte für iranische Bürger. Das klerikale Regime wurde in der UN-Generalversammlung 65 Mal wegen Menschenrechtsverletzungen verurteilt.
Was das letzte Jahr auszeichnet, ist, dass mehr als 7000 Personen in der richtigen Gruppe verhaftet wurden. Im Dezember 2017 protestierten Proteste gegen Brotausbruch und wurden bald in 140 Städten im ganzen Land verbreitet. Es war in der Geschichte der religiösen Diktatur des Iran beispiellos. Hassan Rouhani, der Präsident des iranischen Regimes, klagt immer noch über die Proteste des vergangenen Jahres und macht sie für die USA verantwortlich, die den gescheiterten Atomabkommen 2015 mit dem Iran verlassen haben.
„2018 wird für den Iran als ein„ Jahr der Schande “in die Geschichte eingehen. Im Laufe des Jahres versuchten die iranischen Behörden, jegliche Anzeichen von Dissens zu unterdrücken, indem sie die Rechte auf freie Meinungsäußerung, Versammlungsfreiheit und friedliche Versammlungsfreiheit durchgreifen und Massenverhaftungen von Demonstranten durchführen “, sagte Philip Luther, Middle East und Nordafrika von Amnesty International Direktor für Forschung und Interessenvertretung. 
Im vergangenen Jahr war der Iran mit Tausenden von Protesten konfrontiert: Arbeiter, Lehrer, Lastwagenfahrer, Studenten, ethnische und religiöse Minderheiten sowie Investoren in bankrotte Finanzunternehmen der Revolutionsgarden (IRGC). Viele der Proteste wurden von den Sicherheitskräften brutal niedergeschlagen. Menschenrechtsaktivisten, darunter auch Gewerkschaftsführer, landeten in Gefängnissen. Der jüngste Fall betraf die Haft Tapeh-Zuckerrohrmühle in Iran im südwestlichen Iran. Nach monatelangen Protesten gegen unbezahlte Löhne verhaftete das Regime schließlich den Arbeiterführer Esmail Bakhshi. Er wurde vor seiner kurzen Freilassung gegen Kaution einen Monat lang gefoltert, nur wenige Tage später erneut festgenommen, weil er im Gefängnis im Fernsehen erzwungen worden war. Der Verbleib von Bakhshi ist laut seinen Kollegen und seiner Familie unbekannt.
Bakhshi wurde das letzte Mal freigelassen, nachdem 80 internationale Arbeitsorganisationen einen Brief unterzeichnet hatten, der an den obersten Führer des iranischen Regimes Ali Khamenei gerichtet war, in dem er die Freilassung aller im Iran verhafteten protestierenden Arbeiter und Lehrer forderte.

Iran: Geheimnisse aus Blut

Im Dezember veröffentlichte Amnesty International einen 200-seitigen Bericht über das 30-jährige Massaker von 1988 an 30000 politischen Gefangenen im Iran. Die Mehrheit waren Mitglieder und Unterstützer der wichtigsten iranischen Opposition MEK.
Das Buch mit dem Titel "Blood Socked Secrets" erzählt die dunkelsten Tage der Geschichte Irans. In jenen Tagen ohne Internet und soziale Medien wurden viele grausame Berichte über die Verbrechen des iranischen Klerikalregimes gegen die Menschlichkeit nicht erfasst. Zahllose Augenzeugen leben nicht mehr und diejenigen, die Schwierigkeiten haben, über die Ereignisse zu berichten, weil es zu schmerzhaft ist.
Hätte man dem Massaker von 1988 genug internationale Aufmerksamkeit geschenkt, hätte es das iranische Volk in den folgenden Jahren nicht mit uneingeschränkten Menschenrechtsverletzungen konfrontiert. Die Straflosigkeit für Verbrechen in jenen Tagen ermutigte das Regime im Laufe der Jahre in dem Maße, in dem es die Gräber der gleichen Opfer im ganzen Iran zerschmettert.
"Die Vereinten Nationen etablieren einen unabhängigen, unparteiischen und wirksamen internationalen Mechanismus, um die Verantwortlichen für diese abscheulichen Verbrechen vor Gericht zu stellen", wird die "blutgetränkte" Geschichte des Massakers von 1988 an politischen Gefangenen im Iran ruhen ", heißt es in dem Bericht.
Der Menschenrechtsbeobachter sagt auch, dass dies Verbrechen gegen die Menschlichkeit sind und die Täter vom Internationalen Strafgerichtshof zur Verantwortung gezogen werden sollten.
Ayatollah Hossein-Ali Montazeri war der erste Whistleblower des Massakers von 1988 im Iran. Montazeri, der handverlesene Nachfolger von Khomeini, wurde 1988 wegen öffentlicher Einwände gegen Massenexekutionen entlassen. Er verbrachte den Rest seines Lebens unter Hausarrest und starb im Jahr 2009. Sein Sohn hatte ein Audiotape seines Gesprächs mit den Mitgliedern der Death Commission in 2016
Man kann Montazeri in einem bewegten Band sagen, wie er 1988 einem Treffen der "Death Commission" sagte, dass sie für ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit verantwortlich sind. Er sagte: „Das größte Verbrechen während der Herrschaft der Islamischen Republik, für das uns die Geschichte verurteilen wird, wurde von Ihnen begangen. Ihre Namen werden in Zukunft als Verbrecher in die Geschichte eingehen. “
Das iranische Regime ist keinesfalls normal. Das Regime basiert auf der Idee von Velayat-e faqih (Vormundschaft des islamischen Juristen), die wiederum mit eiserner Faust regieren muss. Damit diese Lehre nach ihrem Gründer, Khomeini, gedeihen kann, muss sie über ihre Grenzen hinaus expandieren. Er wurde mit den Worten zitiert: Wenn der Islam innerhalb der Grenzen des Iran gefangen ist, wird er sterben. Es erklärt die Brutalität des iranischen Regimes in den vergangenen vier Jahrzehnten gegen seine eigenen Leute. Die Teilnahme an Stellvertreterkriegen und deren terroristischen Aktivitäten in der Region bestimmt sein bizarres Verhalten außerhalb des Iran.
In dem Bericht von Amnesty, Jahr der Schande, schlägt Luther vor: "Regierungen, die mit dem Iran in einen Dialog treten, dürfen nicht schweigen, während das Netz der Repression sich rasch erweitert. Sie müssen sich nachdrücklich gegen die Niederschlagung aussprechen und die iranischen Behörden nachdrücklich auffordern, alle Gefangenen sofort und bedingungslos freizulassen, weil sie ihr Recht auf freie Meinungsäußerung, Vereinigungs- und Versammlungsfreiheit friedlich zum Ausdruck gebracht haben, auch durch ihren Menschenrechtsaktivismus. "
Die Anführer des Regimes, darunter Khamenei, Rouhani und hochrangige IRGC-Vertreter, sollten vor einem internationalen Tribunal vor Gericht stehen. Die Verbrechen gegen die Menschlichkeit, die sie begangen haben, sind seit dem Zweiten Weltkrieg beispiellos.








Dienstag, 5. Februar 2019

پرسشی تحلیلی، جهان کدام را شاهد میشود "محو اسرائیل و زوال آمریکا" یا "نابودی جمهوری اسلامی ایران"؟ ح د سدیچ


آیت الله روح الله خمینی که  سطح سواد، تحصیلات و نظریه های فکری و عقیدتی اش از حوزه دین و مذهب، عزاداری، روضه خوانی، مرده پرستی و قبرپرستی فراتر نبود، به ناگهان در ماههای اواخر سال 1978 میلادی "آرزویش برای – رهبر -  شدن شورش علیه رژیم شاه" در پاریس، توسط تعدادی از دانشجویان ناسیونالیست ایرانی (ابراهیم یزدی، صادق قطب زاده، سید ابوالحسن بنی صدر و.بسیاری دیگر...) تحصیل کرده دانشگاههای آمریکا و اروپا و با یاری دیگر افرادی (شیخ محمد حسین املایی از نزدیکان خمینی و رابط وی با رادیو بی بی سی در دوران اقامت در پاریس) جامه عمل پوشانده شد!
این "آرزو"ی خمینی برای "رهبری" انقلاب، طی 116 روز اقامت وی در پاریس با کشیدن رنگ و لعاب آزادیخواهی و حق طلبی بر آن توسط بزرگان علم و ادب ایرانی مقیم اروپا (مثلأ، مرحوم محمد علی جمالزاده مقیم سوئیس در مقاله ای که در یکی از روزنامه های تهران منتشر کرده بود، آیت الله خمینی را "فرشته" خوانده بود، وی در آن مقاله پس از بیرون شدن دیو از ایران، به در آمدن فرشته، را بشارت داده بود) و دولتهای چند کشور اروپایی و "دولتهای متحده آمریکا" (به فارسی، ایالات متحده آمریکا) از طریق ارتباط و تماس های سیاسی با مشاوران و سخنگویان خمینی (ابراهیم یزدی، صادق قطب زاده، سید ابوالحسن بنی صدر و. شیخ محمد حسین املایی و...) تا روز 12 بهمن 1357 (روز ورد خمینی به ایران) تحت مراقبت قرار گرفت و محافظت شد.
روح الله خمینی و مشاوران سیاسی، ملی و مذهبی اش بعد از ورد به ایران و قبل از روز 12 فروردین 1358 (روز رفراندوم جهت تعیین نوع نظام سیاسی در ایران) با اعدام و کشتن بسیاری از سران و امرای ارتش و مسئولان و کارکنان اداری دولتهای رژیم شاه، ترس و وحشت را بر دل آن بخش از مردم ایران که تا به آنروز طرفدار رژیم شاه بودند و یا طرفدار و خواهان یک حکومت اسلامی- مذهبی نبودند، انداختند. بقیه مردم نیز بر حسب "طبیعت عامیانه" پشت سر ازدحام تشکل های سیاسی آرمانگرا اعم از چپ و راست تا ناسیونالیست و کمونیست و گروه سازمان مجاهدین خلق ایران، از آن بگیر و ببند و اعدام های قبل از 12 فروردین 1358، اظهار خشنودی عمیق میکردند!
نگارنده معتقدم، همین "خشنودی" تشکل های سیاسی، ملی و مذهبی و جریان های آرمانگرای ذکر شده فوق نسبت به اعدامهای 12 فروردین 1358، خمینی و دیگر عبّا وعّمامه داران پیرو وی را به این "گمان و نتیجه" رسانده بود باشد، که این مردم (اکثریت جمعیت ایران) به جای حفظ و احترام به "ارزش" های حقوق انسانی، عدالت، برابری حقوق شهروندی، سلامتی ذهنی و فکری، آسایش و رفاه اجتماعی، توسعه اقتصادی و صنعتی، مدرنیته، چشم پوشی و مدارا کردن، مرگ و مُردن، حجله سازی مذهبی، زاری و شیون، عزاداری و روضه خوانی را ترجیح می دهند!
بدین سان مدیران دولت موقت جمهوری اسلامی ایران به نخست وزیری دکتر مهدی بازرگان، متشکل از ملی گرایان و پان ایرانیست ها به همراه مذهبی ها واپسگرای متحجر، که فقط آرزوی رسیدن به پُست و مقام، وزارت و صدارت را در سر داشتند، با فرمانبرداری و الهام از اوامر و سخنان خمینی و سلیقه های فکری او، به آزار و اذیت، سرکوب و دستگیری، زندان و اعدام منتقدان و دیگر سران اداری و نظامی و دولتی مسئول رژیم شاه دست زدند و با اشغال سفارت "کشورهای متحده آمریکا" در 4 نوامبر 1980 (13 آبان 1358) توسط به اصطلاح دانشجویان پیرو خط امام (دانشجویان پیرو فرد ویرانگر ایران) عصر آغاز دشمنی با جهان را بنا ریختند و با طرح و سردادن شعار مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، مرگ بر شوروی، مرگ بر انگلیس و مرگ بر فرانسه، خود (انقلابیون ملی- مذهبی ها) را بهتر از دیگران می پنداشتند.
اما طی گذر زمان و به دلایل مختلفی، جنگ بین ایران و عراق یکی از این دلایل می تواند باشد، با بُروز احتیاج شدید اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی به کشورهای بلوک شرق و همچنین فرانسه و انگلیس، شعار مرگ بر شوروی (تا زمانی که هنوز شوروی وجود خارجی داشت) و مرگ بر انگلیس و مرگ  بر فرانسه، از "سبد شعارهای نظام" حذف شدند، اما رژیم همچنان تا به امروز با تکرار شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، بر طبل دشمنی بیهوده با آمریکا و اسرائیل، می کوبد.
نظام جمهوری اسلامی در ذات خود به تمام معنا و مفهوم کلمه، یک نظام دینی – مذهبی فرقه گرا، مستبد، تمامیتخواه و آرمانگرا است. با توجه به خوی استبدادیی که این "نوع" حکومتها دارند، آنها سیاست خفقان، سرکوب، دستگیری، زندان، اعدام و قتل را، تحت پوشش "حفظ امنیت ملّی و حفظ نظام" و "اجرای عدالت و قانون (بزرگترین دروغ که رژیم به مردم ایران گفته و می گوید)" علیه شهروندان پیش می گیرند و بی نهایت سعی می کنند تا با "تحریف حقیقت" افکار عمومی را فریب دهند.

با توجه به داده های رفتار و کرداری نهاد و وزارت خانه های زیرمجموعه قوای سه گانه کشور طی 4 دهه گذشته، می توان گفت، بسیاری از مدیران حاکمیت از بالاترین تا پایین ترین رده های نظام انسانهای وقیح و کذابی هستند، که از انجام هیچ "عمل غیرانسانی" و بیان - سخنان دروغ  (تقیه) که به زعم و تشخیص (آتش به اختیاری) خودشان "در راستای منافع نظام و منویات رهبر جمهوری اسلامی" باشد، رویگردان نمی شوند.

محمد جواد ظریف وزیر خارجه رژیم تروریستی در گفتگویی که اخیرا با هفته ‌نامه لوپوئن انجام داده است، گفته های آیت الله روح‌الله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی و محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور پیشین ایران را رد کرده است، که آنها خواهان "محو اسرائیل" بوده و هستند.! بر اساس ترجمه‌ ای که ایسنا شنبه اول دی از گفتگوی وزیر خارجه ایران با این نشریه فرانسوی منتشر کرده، نوشته که آقای ظریف افزوده، که آیت الله خمینی گفته بود «اسرائیل از صفحه روزگار محو خواهد شد... [یعنی] اسرائیل با این سیاست‌هایی که دنبال می ‌کند به این سرنوشت مبتلا خواهد شد، نه اینکه رژیم ایران بخواهد آن را نابود کند.
همه عالم و آدم میدانند، اسرائیل کشوری است که در آن "إلیت نخبه اداره کننده کشور" بر اساس ارزش های نسبی - دمکراتیک و با رای آزاد مردم انتخاب میشوند و آن منتخبین بدون تردید به "تامین، رعایت و حفظ حقوق شهروندی مردم" کشور خودشان پایبند هستند. اگر دولتی و یا فرد مسئولی در آن کشور در تامین، رعایت و حفظ حقوق شهروندی مردم کوچکترین تعللی ورزد مورد موأخذه قرار می گیرد و یا اگر کوچکترین فساد و تخلف اداری و یا مالی توسط هر کس حتی در بالاترین سطوح دولت صورت گیرد، آن فرد متخلف تحت تعقیب قضایی قرار میگیرد و بر اساس "قوانین مدنی" اسرائیل، متهم با برخورداری از وکیل مدافع، آزاد و عادلانه دادگاهی می شود.
اما، در جمهوری اسلامی ایران و در بین "إلیت – خفته- اداره کننده کشور" آنچه که وجود خارجی وعملی و احترام ندارد و حتی با آن دشمنی ورزیده می شود "ارزش های دمکراتیک و حقوق بشری، برابری حقوق شهروندی، حق طلبی و عدالت" را می توان نام برد.
عدم وجود ارزش های دمکراتیک و حقوق بشری و وجود سرکوب سیاسی و دینی- مذهبی، تفتیش عقاید، ترویج مستمر عقاید مذهب شیعهی از نوع ولایت فقیهی در ایران و خارج از ایران توسط نهادهای مذهبی و ارشادی حاکمیت، اختلاس و فساد اداری، بی توجهی و یا حتی از بین بردن عامدانه زیرساخت های اقتصادی و صنعتی کشور، غارت سرمایه های گوناگون ملّی، فاصله سران و مدیران نظام جمهوری اسلامی با "هنر کشورداری" متناسب قرن 21 م، هزینه کردن بخش بزرگی از ثروت ملّی ایران در راه "صدور انقلاب اسلامی" به نقاط دیگر جهان، حمایت از به اصطلاح "جنبش های اسلامی" و" جنبش های آزادیبخش" از حشدالشعبی عراق، حزب الله لبنان، سازمان حماس و گروه جهاد اسلامی فلسطین، القاعده و طالبان افغانی و پاکستانی و گروه "انصارالاسلام" حوثی ها در یمن گرفته تا جدایی طلبان کشمیر در هند، و در داخل ایران فروپاشی بانک ها و موسسات مالی و سقوط ارزش پول ایران، دزدی و به سرقت بردن ده ها و صدها میلیارد دلار از وزارتخانه ها، نهادها و موسسات مالی و اداری توسط حلقه بگوشان گوناگون جمهوری اسلامی، گرانی و کمبود مواد خوراکی و دیگر اقلام و اجناس و مایحتاج روزمره مردم، همه و همه موجب شدند که مردم ایران دو باره از تابستان 1396 به این سو، از هر طبقه و صنف اجتماعی، اقتصادی و کارگری، جهت احقاق "مطالبات شهروندی و صنفی - سیاسی" به اعتراض دست بزنند.

نه تحریم های سیاسی و اقتصادی و تجاری و نه ترس آخوندهای حاکم ازعواقب دشمنی شعاری شان با آمریکا و اسرائیل، بلکه داد و فریاد اعتراض به فقر، بیکاری و تورم و همچنین رویگردانی مردم از حاکمیت و شعارهای ضد حکومتی در داخل کشور، مثلا شعار "مرگ بر خامنه ای و مرگ بر آخوند. دشمن ما همین جاست دروغ میگن آمریکاست" آرامش روز و خواب شب را از چشمان سران نظام ربوده است.
البته در مسیر تضعیف و لرزان شدن پایه های نظام جمهوری اسلامی، تاثیر تحریم های اقتصادی، تجاری و سیاسی آمریکا را نمی توان، نادیده گرفت.
اکنون میلیونها نفر خارج از حاکمیت در داخل ایران خواهان برچیده شدن نظام دینی و مذهبی هستند و به هدف "گذر از جمهوری اسلامی و احیای یک نظام سکولار و دمکراتیک" در مقابل ستمگریهای نظام اسلامی بپاخاسته و دارند جانانه مقاومت می کنند، اما این ایستادگی و مقاومت به پشتیبانی و حمایت "اخلاقی" مردم جهان آزاد نیاز مُبرم دارد.
سران و مدیران جمهوری اسلامی ایران در وقاحت و رجزخوانی در جهان بی همتا هستند، به عنوان نمونه اوج وقاحت را در سخنان محمد جواد ظریف به روشنی میتوان مشاهده کرد. وی در اوایل دی ماه سال جاری در مصاحبه با هفته‌ نامه لوپوئن فرانسوی که در 23 دسامبر 2018 منتشر شد، اصلا انکار کرد کسی در نظام جمهوری اسلامی گفته باشد «-ما- اسرائیل را نابود می‌کنیم». ظریف در گفتگو با هفته نامه ذکر شده، با تمام وقاحت سخن، نیت و اراده پلید بنیانگذار جمهوری اسلامی آیت الله روح الله خمینی را، که خواهان نابودی اسرائیل بود و می گفت "اگر همه مسلمانان جهان، هر فرد یک سطل آب بر روی اسرائیل بریزند، اسرائیل را آب خواهد برد" را ماستمالی و انکار می کند.


وی همچنین پروژه ضد اسرائیلی را که در سال 2015 میلادی با دستور و هدایت آیت الله علی خامنه ای رهبر فعلی رژیم و سران نظامی و امنیتی و سیاسی شکل گرفت و یک نتیجه "کارعملی" آن پروژه، نصب بیلبوردهای روزشمار در تهران و بعضی شهرهای ایران در روز 23.ژوئن.2017 می باشد. در این بیلبوردها روزشمار اعداد با "شمارش معکوس" تعداد روزهای مانده تا محو اسرائیل را نشان می دهند، به دستور خامنه ای و به زعّم خامنه ای در آنها وقت "تعیین" شده است که، اسرائیل تا 25 سال آینده نابود بشود، اما "ظریف بی ظرافت" این را نیز انکار می کند!










اما ظریف می خواهد فریاد شعارها و آتش زدن تکراری پرچم اسرائیل و آمریکا توسط "آتش به اختیار"های حکومتی را کجا پنهان کند؟. وی چشمان خود را بر شعار روی موشکهای جنگی رژیم که در نمایش ها و رژه های سپاه پاسداران و ارتش ایران نشان داده می شوند و به زبان های فارسی و انگلیسی، عربی و حتی به زبان عبری"مرگ بر اسرائیل" بر آنها نوشته است نیز می بندد و فکر می کند، چشمان دولت های اسرائیل و آمریکا و افکار عمومی جهان نیز چنین می بینند، که او (محمد جواد ظریف) می بیند!.




تازه ترین سخن در مورد نیت پلید جمهوری اسلامی به هدف محو اسرائیل، سخنان پاسدار حسین سلامتی جانشین فرمانده سپاه روز دوشنبه 8 بهمن /28 ژانویه 2019 در برابر روزنامه نگاران است، وی با رجزخوانی "محو اسرائیل" را سیاست راهبردی نظام جمهوری اسلامی ایران میداند و میگوید: "راهبرد ما محو اسرائیل از جغرافیای سیاسی جهان است".

اکنون درک مردم ایران به موضوع "گذر از جمهوری اسلامی" در کنار استمرار تحریم های ایالات متحده آمریکا علیه حاکمیت و پشتیبانی اخلاقی دولت دونالد ترامپ از مطالبات مردم معترض به سیاست های کلی جمهوری اسلامی در داخل، هم چنین هر چه نزدیک شدن کشورهای عرب حوزه خلیج فارس به اسرائیل و یا نزدیک تر شدن اسرائیل به این کشورها، روند فروپاشی و "محو جمهوری اسلامی از جغرافیای سیاسی جهان" را، حتی برای خود حاکمان مذهبی مُسجل کرده است.
این نکته را از سخنان چند وقت پیش خامنه ای میتوان دریافت، وی در آن سخنان گفت، دشمنان جمهوری اسلامی برای سال 1398 خورشیدی به هدف ضربه زدن به نظام، نقشه کشیده اند و می خواهند نقشه های خودشان را در سال آینده عملی سازند. با توجه به تحولات بین المللی و منطقه خاورمیانه، نگارنده معتقدم، این نظام جمهوری اسلامی خواهد بود که بعد از صورت گرفتن مراسم جشن 40 سالگی اش، در ماه های دور و نزدیک آینده، "محّو" خواهد شد و نه اسرائیل.
طی یکسال گذشته اسرائیل چندین مرتبه با افتخار و قدرت نظامی تمام، به هدف از بین بردن نیروهای نظامی جمهوری اسلامی که در خاک سوریه محوا گرفته و نیات پلید رهبران ایران برای نابودی اسرائیل را در سر می پرورانند، با اجرای عملیات نظامی و بمباران مقر و پایگاهایشان، آنها را به همان "بهشت"ی که آخوندهای ایران تبلیغ آرزوی رفتن به آنرا رسالت خود میدانند، روانه کرده است. در مقابل حکومت ایران فقط رجزخوانی می کند و جرأت پاسخگویی و رو در رویی نظامی با اسرائیل را ندارد، حتی چند وقت است رژیم جسد نیروهای کشته شده خود بدست ارتش اسرائیل در جنگ سوریه را، در خفا و پنهانی و بدون برگزاری نمایش "مُرده گردانی بین کوچه و خیابان ها " در ایران دفن می کند.

کوتاه سخن: اول، رویکرد سرکوبگرانه استبدادی و تمامیت خواهانه حاکمیت در داخل کشور و استمرار تبعیض و سرکوب علیه ملّیتها، ادیان و مذاهب خارج از حاکمیت، فساد اداری و سقوط اخلاقی در بین بسیاری از مدیران رژیم، اجرایی کردن پروژه "اقتصاد مقاومتی" مورد پسند خامنه ای در کشور (خمینی بنیانگذار نظام "اقتصاد" را مال "خر" خوانده بود!) و عدم درک آخوندهای حاکم به مقوله "علم اقتصاد و تجارت مدرن" و متوازن با عصر امروز. 
دوم، سیاست های توسعه طلبانه و جنگ افروزی های رژیم در خاورمیانه به هدف صدور انقلاب.
سوم، عدم پایبندی رژیم به مرامنامه، کنوانسیون، میثاق و پیمان های جهانی و جهانشمول بین المللی و سازمان ملل متحد.
چهارم، برنامه ریزی و سوء قصد به هدف ترور و همچنین انجام عملیات  تروریستی در کشورهای آمریکا، آرژانتین، فرانسه، آلمان، اتریش، هلند، بلژیک، انگلیس، سوئیس، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، پرتقال، نروژ، دانمارک، قبرس، ترکیه، گرجستان، ارمنستان و جمهوری آذربایجان گرفته تا، جنوب شرق آسیا، تایلند و هند، پاکستان، افغانستان، عراق، کویت، بحرین، امارات متحده، عربستان سعودی، عمان، قطر، اردن، سوریه، لبنان و مصر تا آسیای میانه و کشورهای آفریقایی و دیگر نقاط جهان، علیه مخالفان و منتقدان و فعالان سیاسی و عقیدتی ایرانی و غیر ایرانی توسط عُمال مزدور و دیپلماتهای رسمی رژیم، را می میتوان "پارامترهایی" محسوب کرد، که زمینه موجبات "فروپاشی و محو نظام جمهوری اسلامی ایران" را از جغرافیای سیاسی جهان، بدون دخالت نظامی و یا با دخالت نظامی بیگانگان، فراهم آورده اند.
بقلم: ح د سدیچ
5.2.2019 برابر با 16 بهمن 1397